Çok anlatasım geldi.
Birgün lisedeyken oruç tutuyorum. Kimseye de söylemiyorum ki sevabı çok olsun diye. (Böyle çılgınlıklarım vardı) Aşure ayı bir de galiba. Bir arkadaş ısrarla elindeki yiyeceği paylaşmak istedi, en sonunda söylemek zorunda kaldım yahu orucum ısrar etme diye. Neyse artık son dersteyiz. Hayırseverin biri tüm okula aşure dağıtmaya karar vermiş. Aşureler geldiii, sınıfça oooo aşure yicez keyfi. Ben de aldım bir kâse. Bir güzel yiyorum, diyorum ki ya nasıl acıkmışım. Sonra arkadaşım sevmediği için kendininkini benim yememi istedi. Sonra onu da keyifle yerken (ben en arkadayım, oruç olduğumu öğrenen arkadaş en önde) dönmüş arkasına, Hikmeeett sen oruç değil misiin?!?!?!? diye bağırdı. Ben de aaaaa ben orucuuum diye bağırdım.
Sınıf nasıl gülüyor, ben başladım ağlamaya. Çok kıymetli bi hocamız vardı ona sorduk orucum bozulmuş mudur diye. Yok bozulmaz, ALLAH SANA İKRAM ETMİŞ demişti. Çok mübarektim o zamanlar. Ya.