Sayfa-satır-pragraf

"Inter delicias semper aliquid saevi nos strangulat

Sevinçlerimizin ortasında bizi kederlendiren bir şeyler vardır."

(Melankolinin Anatomisi'nden)

Benim kurtuluşum ancak benim gibi,benim kadar kurtuluşu özleyenin bana el vermesiyle mümkün.
I.Özel-Erbain

Hoca, medresede ders anlatırken, genç mollalardan biri parmak kaldırmış:

“Susadım hocam!”

Hoca dilin basitliğine sinirlenmiş:

“Susadım denmez... ‘Derûnum âteş-i nâr ile püryân idigünden, bir kadeh-i lebrîz âb-ı hoşgüvâr nûş eyleyerek teskîn ve bu sûret ile iktisâb-ı ferâh-ı bî-şumâr eylemeliyim’ demeliydin...”

Ve sopasını sallayarak eklemiş:

“Cahiller gibi ‘susadım’ demek olur mu?”

Aradan zaman geçmiş, bir gün sınıftaki mangaldan sıçrayan bir kıvılcım, gelip hoca efendinin sarığının kıvrımına girmiş... Yakıyor. Hocanın haberi yok.
Genç molla hemen parmağını kaldırmış:

“Ey hâce-i bî-misâl, v’ey üstâd-ı zî-kemâl, bu şâkird-i pür-ihmâl, şol vechile arz-ı hâl eyler ki; bi hikmet-i müte’âl, nâr-ı mangaldan bir şerâre-i cevvâl pertâb ile ser-i âliyyü’l âlinizdeki sarığı iş’âl eylemiştir.”

Hoca, elini başına atar atmaz sarığın tutuştuğunu anlar . Ve bağırır:

- Bre mel’un, sarığın tutuştu desene!
Kaynak :ebcedçelebi